Henryk Cześnik. Obrazy

Kurator wystawy obrazów Henryka Cześnika w bydgoskim Muzeum – Inga Kopciewicz – w tekście wprowadzającym do katalogu podkreśla, iż Artysta „wykreował własny rozpoznawalny język sztuki. Dla jednych jest to surrealna i dramatyczna wizja otaczającego nas świata, inni zaś widzą w tej twórczości niebywale przewrotne poczucie humoru i wspaniałą groteskę w odcieniu noir. Jednym z unikatowych talentów Henryka Cześnika jest performatywne rysowanie dla, a czasem wspólnie z publicznością. (…) Powtarzając w określonej konwencji elementy budowy obrazów oraz ich tony barwne – wyraźnie zbieżne z koloryzmem sopockim – Henryk Cześnik wzmaga obsesyjny charakter swoich prac. Artysta przekształca rzeczywistość kształtując własne jej wizje. Z determinacją maluje to, co zwykle nie jest możliwym do zobrazowania w pełni lub w ogóle: ukojenie w udręce i bólu czy szeptane skargi, prośby, podziękowania. Gestem, którym rządzi i przypadek, i intuicja, uaktywnia wielowarstwowo ukryte stany, doświadczenia życia. Ekspresja wypowiedzi, choć zintensyfikowana eksperymentem technologicznym, nie jest pozbawiona subtelności i lirycznego nastroju, będących przejawem ogromnej wrażliwości autora. Podłoża obrazów, którymi często stają się szpitalne prześcieradła, to dotknięte czasem i konkretną osobą świadkowie. Świadkowie początku i końca, narodzin i śmierci. To metafora życia, ale także wieczności, nieskończoności i harmonii, o czym symbolicznie przypominają często występujące w obrazach koła. Odsłaniając kolejne warstwy swych opowieści Henryk Cześnik angażuje widza bezwarunkowo, zapraszając na obleczoną w teatralne formy scenę życia. Również naszego życia...”.

Prace prezentowane w katalogu wystawy pochodzą ze zbiorów Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, pracowni artysty oraz z kolekcji prywatnych.

Henryk Cześnik, rocznik 1951, urodził się w Sopocie. W 1972 r. rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, kończąc je w 1977 r. dyplomem w pracowni prof. Kazimierza „Kacha” Ostrowskiego. Od 1979 r. zatrudniony jest na macierzystej uczelni. W 1991 r. uzyskał kwalifikacje II stopnia w dziedzinie sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej malarstwo. W 1994 r. otrzymał tytuł profesora nadany przez Prezydenta RP. Od 2003 r. pracuje na stanowisku profesora zwyczajnego. Artysta uprawia malarstwo, rysunek, scenografię, zajmuje się aranżacją wystaw, a także gra w filmach fabularnych. Jest autorem kilkunastu esejów do katalogów twórczości artystycznej. Był przewodniczącym Jury XVIII Festiwalu Malarstwa Polskiego w Szczecinie (2000) oraz członkiem Komisji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego ds. oceny szkół artystycznych (2007-2010). Przygotował dotąd kilkadziesiąt wystaw indywidualnych oraz uczestniczył w ponad stu wystawach zbiorowych w galeriach, muzeach i innych instytucjach wystawienniczych w kraju i za granicą. m.in.: Białoruś, Francja, Niemcy, Słowacja, Czechy, Ukraina, Dania, Turcja, Kanada, Republika Południowej Afryki. Odbył wiele podróży artystycznych, uczestniczył w plenerach krajowych i międzynarodowych. Jego prace znajdują się w zbiorach m.in. Muzeów Narodowych w Warszawie, Gdańsku, Szczecinie, Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, muzeów w Moskwie, Sofii, Dreźnie, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie oraz wielu kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą. Jest laureatem znaczących europejskich i polskich nagród artystycznych. Był stypendystą-rezydentem Atelierhaus w Worpswede w Niemczech (1989) oraz dwukrotnie stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki.

9

ss. 28, 13 il. barwnych, kreda mat., oprawa miękka